Arborystyka - co to takiego?
Arborystyka (z łac. arbor ? drzewo) to dyscyplina praktyczna o podstawach naukowych rozwijająca się dynamicznie w Stanach Zjednoczonych oraz Europie Zachodniej i Środkowej, zajmująca się uprawą, pielęgnacją, a także badaniami drzew, krzewów, pnączy i innych wieloletnich roślin drzewiastych. Za ojca współczesnej arborystki uważany jest amerykański biolog i fitopatolog Alex Shigo.
W wymiarze naukowym arborystyka zajmuje się badaniami dendroflory - pojedynczych drzew, ich grup lub założeń kulturowych, a także wzrostu oraz reakcji na różnego rodzaju praktyki pielęgnacyjne i czynniki środowiskowe. W praktyce arborystyka obejmuje zespół takich działań jak m.in.: dobór drzew i krzewów, ich nasadzenia, nawożenie, zwalczania szkodników i patogenów, cięcie, formowanie oraz usuwanie (wycinka).
Arborystyka koncentruje się przede wszystkim na utrzymaniu drzew i krzewów w krajobrazie kulturowym, zazwyczaj w ogrodach, parkach i innych terenach zieleni. W związku z tym została wyodrębniona jako osobna dyscyplina, będąc dość ściśle powiązaną z architekturą krajobrazu, dendrologią, ogrodnictwem, leśnictwem, szkółkarstwem oraz sadownictwem.
Osoby działające praktycznie lub naukowo w arborystyce nazywane są arborystami lub "chirurgami drzew". Ten ostatni termin jest jednak powoli wypierany w związku z jego kontekstem, ograniczonym przede wszystkim do działań i zabiegów inwazyjnych, polegających głównie na wycince bądź redukcji koron drzew.
Zarządzanie ryzykiem, kwestie prawne, względy estetyczne oraz aspekty ekologiczne odgrywają współcześnie coraz większą rolę w praktyce arborystyki. Nowym kierunkiem rozwoju jest również wypoczynek, edukacja i rekreacja w domkach na drzewach, w tzw. parkach linowych bądź w formie wyczynowej ? wspinaczki na drzewa.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Arborystyka
Kilka faktów
Wspinaczka ? przemieszczanie się w terenie na tyle stromym, że wymaga on użycia rąk co najmniej do utrzymania równowagi.
W powyższej definicji mieszczą się tak różne działalności, jak wspinanie na kilkumetrowe kamienie (bouldering) i wchodzenie na ponad ośmiokilometrowe góry.
Wspinaczka niegdyś uważana była za sport przestrzenny, taki jak żeglarstwo czy szybownictwo. Upowszechnienie i popularyzacja sztucznych ścian wspinaczkowych i zawodów wspinaczkowych przesunęło nieco akcenty w stronę ?boiskowości?. W dalszym ciągu jednak dla znacznej części wspinających się działalność ta, to co najmniej pasja lub nawet sposób na życie.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wspinaczka#Historia
Karabinek wspiczakowy
Karabinek ? podłużny, zbliżony rozmiarem do dłoni, metalowy pierścień z otwieranym zamkiem na jednym boku, służący do szybkiego i skutecznego połączenia elementów. Jeden z podstawowych składników sprzętu wspinaczkowego i speleologicznego, najczęściej fragment układu asekuracyjnego. Karabinek z technicznego punktu widzenia jest łącznikiem.
Nazwa pochodzi od zamykanego haka, na którym kawalerzyści odwieszali karabinki (z niemieckiego: karabinerhaken).
Typowy karabinek wspinaczkowy jest wykonywany ze stopów aluminium lub tytanu i cechuje się niską masą (rzędu kilkudziesięciu gramów) przy jednoczesnej dużej wytrzymałości mechanicznej.
Ruchome ramię karabinka (zamek) zaopatrzone jest w sprężynę działającą w kierunku zamknięcia zamka. Zamek wyposażony jest na ogół w ząbek lub wpust przenoszący część naprężeń mechanicznych rozciągających zamknięty karabinek w kierunku dłuższej osi. Dodatkowo, zamek może być wyposażony w blokadę, utrudniającą jego przypadkowe otwarcie.
Typowe karabinki bez blokady mogą mieć zamek wykonany w postaci prostego (zamek prosty) lub wygiętego (zamek wygięty - dla ułatwienia wpinania przedmiotów, w szczególności liny) odcinka pręta o przekroju podobnym do przekroju części stałej. Alternatywnie, zamek może mieć postać drucianego jarzma (zamek druciany), w którym stalowy drut pełni jednocześnie funkcję zamka i jego sprężyny.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Karabinek_(wspinaczka)